Eerst kwam de brandweer en kreeg hij zuurstof. Kort daarna kwamen de ziekenbroeders om hem verder te helpen. Hij werd met hulp op een stretcher gelegd. En naar de ambulance gebracht. Daar kreeg hij diverse checks en werd besloten om hem naar het ziekenhuis te brengen. Gelukkig mochten we allemaal mee erin.
Daar aangekomen mocht er maar 1 iemand tegelijk bij hem zijn dus eerst ging Leslie mee en gingen wij in de wachtkamer zitten. Die was al aardig vol dus iemand van het ziekenhuis adviseerde ons om bij hun in de tuin te zitten. Later liepen we terug omdat we wisselden en zo kan ik ook nog bij hem zijn. Wat er dan door je heen gaat…niet te beschrijven….
Daarna mocht Megan er ook bij, hij werd toen gelijk weggebracht voor een CT scan. Ondertussen was het al erg laat geworden en waren we moe en versleten door de jetlag maar natuurlijk ook door alle emoties.
Megan en ik liepen naar het hotel terug. Het was een wandeling van een half uur maar dat hadden we even nodig om alles te verwerken en bij te komen. Later zouden leslie en jasmijn komen want we mochten zoiezo maar blijven tot 10 uur. Leslie heeft de dokter nog gezien en de scan zag wel wel goed uit dus dat was een hele opluchting. Hij moest wel nog een nacht blijven ter observatie. Eerst hadden we zoiets nee hoor we gaan naar het hotel met z’n allen maar de dokter raadde dat echt af! Met veel pijn en moeite heeft leslie hem alleen moeten laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten